Sydney

Paarse, heerlijk geurende bomen. Dat is het eerste wat me opvalt in metropool Sydney. De lente is net begonnen en we vinden het geen enkel punt om van de herfst weer in de lente te stappen.  Achter de victoriaanse huisjes aan de drukke wegen vinden we pareltjes van wijken, parken en straten. Onze airbnb werd  terecht aangeprezen als 'a hidden gem'. Een knus appartementje in een gebouw direct gelegen achter een metershoge cliff. Wij zitten helemaal beneden en onze slaapkamer grenst aan de smalle vochtige achtertuin die dus volledig omgeven wordt door een gigantische rotspartij met recht omhoog een klein strookje lucht. Erin staand is het alsof een gigantische reus zich beschermend over je ontfermt. De tropische planten (deels nep vanwege het gebrek aan licht), buddha's en kleine stenen paadjes op verschillende levels maken het een rustgevende plek. Het is echter te 'chilly' om erin te zitten. Ook ben ik eerlijk gezegd bang dat er ondanks die beschermende reus een stuk steen op mijn kop dondert...
Achter ons huis ligt een prachtig subtropisch park genaamd Cooper park. Het park bestaat uit verschillende levels die je met allerlei paadjes en trappetjes kunt bereiken. Morris moet nodig en verandert het in  'pooper park'. Sorry Sydney, territorium afgebakend.
De stad is machtig. Groot en veel, al valt de drukte mee. Maar zoals elke stad is ie veeleisend. Dat moet je zien en daar moet je heen en zus moet je doen en zo moet je gaan. In al dat moeten, moeten wij vooral keuzes maken met 2 kleine kinderen die ook nog een jetlag te verduren hebben. We kiezen voor strand, een zee aquarium (met haaien! Cool!) en een ferry overtocht. Het aquarium is vooral druk. De ferry overtocht naar Manly waar we gaan wandelen is prachtig. Meteen als we de haven uitvaren zien we het iconische opera house. Dat is wel even een momentje potverdikke. Mooi man! We wandelen wat af en Morris stapt dapper mee. Voor Nelson is het wat lastiger. Maar we hebben een draagzak en God wat ben ik daar blij mee. Nelson is nog steeds twee en tussen al zijn ikwilniet-ikwiltóchwel (x3) is het fijn hem daarin te kunnen zetten en niet met een tegenstribbelende (en stérke) peuter te moeten sjouwen. Zo doen we ook een befaamde strandwandeling (althans een deel daarvan). Sydney beschikt over schitterende stranden. We wandelen van Coogee naar Bronte Beach. Waanzinnige vergezichten. En ook: wát een huizen! De oceaan blijft het mooist om naar te kijken maar de kasten die uitkijken op de plas, als legoblokjes gebouwd op de rotsen, geven ook veel kijkplezier.
Op het strand betreur ik het niet met een surfplank onder mijn voeten te zijn geboren. Het moet magisch zijn om met de plank als partner op zo'n megagolf te kunnen dansen. Wilde plannen maken zich van ons meester en Roger overweegt zelfs om tijdelijk een plank aan te schaffen: 'Denk je dat ie in de camper past?'
Wie weet volgt er een lesje maar laat ik dan hier en nu meteen de illusie los laten dat ik alleen al in staat zal zijn om op mijn knieën van een golf af te glijden. Een eerdere les op de bescheiden golfjes van Zandvoort maakte me reeds nederig. We zullen zien!
SKIP de camper gaat ons vanaf nu vergezellen en we laten de stad voorlopig achter ons.
Cheers!