Tot slot

16 januari 2018 - Fremantle, Australië

De blogfrequentie neemt af zoals u merkt. Een teken dat de reis er bijna op zit. Het reizen is in de afgelopen 2 weken over gegaan in vakantie. Met veel minder kilometers en meer toeristische uitjes. Het gebied rond Margaret River in het zuidwesten is daar uitermate geschikt voor. Wijnboerderijen, stranden waar pijlstaartroggen en met een beetje geluk dolfijnen rond je enkels zwemmen en grotten met mooie aboriginalverhalen.
En nu is Fremantle aan de beurt. De eindbestemming! Sharon en Max, SKIP's rechtmatige eigenaars zijn ook gearriveerd en met een brok in onze keel nemen we afscheid van ons rijdende huis. 2 maanden heeft ie ons meegetorst en we zijn ons er aan gaan hechten. De eerste nacht in ons appartement mis ik de nabijheid van de kinderen. Ze liggen maar een deur verder maar het voelt alsof er een zee tussen zit. Terwijl ik altijd zo op mijn privacy ben gesteld en ik me verheugde op weer een eigen kamer!
We treffen extreem weer in 'Freo'. Het. Is. Weer. Asfaltsmeltend. Heet. Gelukkig hebben we kaarten geboekt voor kindervoorstelling 'the Gruffalo' en kunnen we even genieten van een airconditioned theater in Perth (Fremantle is eigenlijk een soort buitenwijk van Perth, maar zelf ook erg bruisend). Nelson's aandachtsspanne is nog een beetje te kort maar het is een genot om naar Morris te kijken, hij gaat er volledig in op.
Na de voorstelling lopen we hijgend en puffend door Perth en als we zitten te lunchen kleurt de lucht langzaam bizar donker paars oranje- achtig. Het ziet er angstaanjagend uit. Later horen we dat in een nabijgelegen gebied een brand woedt. De rookpluim is duidelijk zichtbaar en later in Fremantle regent het stukjes as. Ik begin natuurlijk alweer te hyperventileren maar iedereen doet gewoon normaal dus probeer ik dat ook maar. Na het avondeten halen we een ijsje en kleurt de lucht schitterend feloranje. Schijnbaar een combi van ondergaande zon en rook. Sociale media staan er vol mee en de lucht van Perth haalt zelfs het BBC nieuws ( http://www.bbc.com/news/world-australia-42684772)
Er komt hulp in de vorm van regen. En niet een beetje. Ik snak in de nacht bij 26 graden naar de voorspelde buien en ze komen! De hele dag klettert het naar beneden. Het lukt ons om naar het nabijgelegen ship wreck museum te komen waar een deel ligt van het alhier vergane VOC schip de Batavia. Nooit eerder heb ik interesse gehad voor scheepswrakken maar de verhalen weten me te boeien. Toch ook maar eens naar het scheepvaartmuseum in Amsterdam waar we jaren lang praktisch náást woonden maar nooit hebben bezocht. Die Nederlanders waren toch wel avonturiers hoor. En net als op veel andere plekken ook hier als eerste Europeanen beland. Maar in tegenstelling tot de Engelsen pakweg 200 jaar later, zagen ze hier geen mogelijkheden en werd er niet gesetteld. Hier dus geen kolonistengedrag van onze voorouders. Dat gebeurde later in de vorm van Engelsen. Zij zagen in het land een oplossing voor hun overbevolkte gevangenissen en begonnen hier strafkoloniën. Voor de originele inwoners, in dit geval de aboriginals, pakte de komst van de nieuwkomers niet goed uit. De nieuwkomers behandelden de inwoners op z'n zachtst gezegd niet al te netjes. Daarnaast brachten de Europeanen ziektes mee waar soms grote groepen aboriginals aan bezweken. Wat een onrecht als je je bedenkt dat een bevolkingsgroep en cultuur al meer dan 50.000 (!) jaar ergens bestaat en dan in 200 jaar grotendeels vermorzeld wordt. De nationale feestdag 'Australia Day' op 26 januari, waarin de komst van de Britten wordt gevierd, wordt door veel aboriginals dan ook cynisch 'Invasion Day' genoemd. Inmiddels is het respect grotendeels terug en zijn er allerlei organisaties die zich inzetten voor het welzijn van de aboriginals maar het is nog steeds een groep die veelal in armoede leeft, de criminaliteitscijfers zijn hoog en voorkombare ziektes komen nog steeds veel voor. Ik was geschokt toen ik las dat er tot in de late jaren 60 een wet bestond die voorschreef dat aboriginals in de gemeenschap moesten integreren en daarmee toestond dat kinderen bij hun ouders mochten worden weggehaald om vervolgens in tehuizen op te groeien. Die kinderen zijn nu volwassen en ondervinden daarvan nog veel problemen.
Fijn dat er nu aandacht voor is maar het zal nog lang duren voor e.e.a. hersteld is, mocht dat al gebeuren.
Dit is het laatste verhaaltje. We gaan nog 8 dagen naar Bali. Mocht zich daar nog een verrassend verhaal ontspinnen dan zal ik een p.s. brengen. Maar van een huis met zwembad verwacht/hoop ik vooral ontspanning en weinig verhaalmateriaal.
Wat hebben we genoten. Gelachen, geknuffeld, getreuzeld, kilometers verslonden, banden versleten, gesmolten in de zon, gezwommen in de oceaan en liters zonnebrand gesmeerd.
Confronterend soms ook, korte lontjes, ongeduldig, chagrijnig en gefrustreerd.
Steden, bergen en stranden bewandeld. Ons nederig gevoeld tussen machtige bomen, in een eindeloze woestijn en op grandioze kliffen boven de immense oceaan. Koffie in de camper, pannenkoeken op het strand, vieze voeten, poepbroeken- en grappen en niet weten waar je 's avonds belandt.
Een geweldig avontuur waar we het nog vaak over zullen hebben. We hadden het niet willen missen.
Liefs van de Woodbekkertjes

Foto’s

4 Reacties

  1. Ma:
    16 januari 2018
    Prachtig! Wat hebben we genoten van die mooie verhalen en foto's en wat is die tijd snel gegaan. Een reis waar jullie je hele levenlang op terug kunnen kijken, echt fantastisch.
    We wensen jullie nog een paar fijne weken. Liefs....
  2. Pete:
    16 januari 2018
    Spannend tot het einde! Wat gaan wij nu doen zonder Jenet's verhalen. Ik zeg verhalen ...maar zij zijn echt! Jullie zijn een avontuur begonnen en afgemaakt met jullie twee lieverds. En nam jullie families allemaal mee. Dank jullie wel.
    Veel plezier van de laatste periode. Ook in Bali! Dikke knuffies en liefs.
  3. Woodies uit kiwiland:
    22 januari 2018
    Wat een mooie verhale lieve mensen. In geuren en kleuren voelt het alsof we er bij waren. Geniet nog even van Bali, en wij kijken enorm naar uit jullie weer te zien thuis en bij te praten en knuffelen!!
  4. Karen Bos:
    30 januari 2018
    lieve schatten, wat een prachtige verhalen...en wat mooi dat jullie dit hebben gedaan...
    een herinnering die voooooor aaaaaaaaaaaaaaaaaaltijd jullie samen saampjes maakt :)